Karpina
Pniak z korzeniami, wydobyty z ziemi, przeznaczony na drewno użytkowe lub opałowe.
Klasa bonitacji drzewostanu
Wskaźnik możliwości produkcyjnej siedliska leśnego i drzewostanu (Ustawa o lasach art. 6 pkt 1 ust. 2) określający potencjalne możliwości produkcyjne siedliska leśnego dla danego gatunku. Klasę bonitacji określa się oddzielnie dla podstawowych gatunków lasotwórczych na podstawie wieku i wysokości drzewostanu. W Polsce klasę bonitacji oznacza się cyframi rzymskimi I-V (dla sosny Ia, I, II, III, IV, V).
Klasa wieku drzewostanu
Umowny okres, zwykle 20-letni, umożliwiający zbiorcze grupowanie drzewostanów według ich wieku. Przeciętny wiek każdego drzewostanu określa się na podstawie wieku obliczonego (oszacowanego) dla kilkunastu drzew panujących danego gatunku. W praktyce leśnej wprowadzono pojęcie klas i podklas wieku, przyjmując następujące oznaczenia:
I klasa wieku obejmuje:
podklasę Ia – wiek od 1-10 lat
podklasę Ib – wiek od 11-20 lat
II klasa wieku obejmuje:
podklasę IIa – wiek od 21-30 lat
podklasę IIb – wiek od 31-40 lat
III klasa wieku obejmuje:
podklasę IIIa – wiek od 41-50 lat
podklasę IIIb – wiek od 51-60 lat
IV klasa wieku obejmuje:
podklasę IVa – wiek od 61-70 lat
podklasę IVb – wiek od 71-80 lat
V klasa wieku obejmuje:
podklasę Va – wiek od 81-90 lat
podklasę Vb – wiek od 91-100 lat.
W drzewostanach starszych niż 100 lat nie stosuje się podziału na podklasy, a więc:
VI klasa – wiek od 101-120 lat,
VII klasa – wiek od 121-140 lat itd.